Tag: ontwikkeling

Paasvuur

Ik ben opgegroeid in Twente en woon hier weer sinds het najaar van 2009. Het is hier goed gebruik om in de aanloop naar Pasen een grote berg takken op te bouwen en die met Pasen aan te steken. Als kind vond ik het spannend om ernaar te kijken.

Toen mensen in kleinere dorpsgemeenschappen leefden, was het vast een belangrijk collectief ritueel. Misschien werden de vuren toen aangestoken bij de lente-equinox, als de dag even lang is als de nacht en het daarna weer steeds langer licht is? Ik weet het eigenlijk niet. Dit grootse vuurritueel past heel goed bij het latere thema van Pasen (in de uitleg die het instituut kerk eraan heeft gegeven).

Vuur transformeert. Pasen draait ook om transformatie: de dood en vervolgens de wederopstanding in een andere staat van zijn. Je kunt dit zien als de fysieke dood, wanneer onze ziel ons fysieke lichaam definitief loslaat – zoals in de dood van Jezus. Je kunt dit ook zien als een doorlopend proces dat zich tijdens ons hele leven oneindig vaak voltrekt. We zijn ons er niet van bewust, maar doorlopend gaan er cellen in ons lichaam dood en worden er weer nieuwe cellen gevormd. Om de zoveel tijd zijn alle cellen in ons lichaam vervangen.

Je kunt dood en wedergeboorte ook figuurlijk zien. Als je kiest voor loslaten wat niet meer bij je past, dan sterft een deel van jouw identiteit-tot-dan-toe, en word je herboren met ruimte voor nieuwe ontwikkelingen. Voor mij is dat altijd weer een bevrijding.

Ooit heb ik als volwassene met mijn broer bij een Paasvuur staan kijken en heel bewust aangegeven dat alles in mij wat niet meer bij onze onderlinge relatie paste in het vuur opgenomen en getransformeerd mocht worden. Dat leverde toen een stevig proces op, waarbij we allebei een paar dagen intens moe waren. Het was een mooie stap in de ontvlechting van onze zielsenergieën – waar ik toen behoefte aan had. Ik had namelijk het gevoel dat hij niet lang meer in zijn meervoudig gehandicapte fysieke lichaam wilde leven, en wilde hem niet onnodig lang vasthouden vanuit mijn eigen angst om hem te ‘verliezen’.

Als ik nu een bepaald thema in mijn leven onderzoek en wil afronden – voor zover mogelijk op dat moment – dan schrijf ik alles op wat er in mijn beleving mee te maken heeft. Vervolgens verbrand ik het papier, met intentie en aandacht. Dat ruimt lekker op.

Een andere manier om tot zo’n afronding te komen, is het ontvangen of uitwisselen van een metamorfose-sessie. In dat geval geef ik voorafgaand aan de sessie mijn intentie aan, en dan laat ik de controle los …

Metamorfoseweekend

Afgelopen weekend had ik twee kinderen te logeren die het allebei heerlijk vinden om hun ‘voeten gedaan’ te krijgen. Lekker languit op de bank met een kussen in de rug en de voeten bij mij op schoot, en ondertussen televisie kijken of lezen, of de ogen juist even dicht laten zakken (héél even maar hoor!).

Zondagavond was een vriendin aan de beurt, en maandagmorgen ikzelf – heel fijn om iemand te hebben om metamorfose-sessies mee uit te wisselen. Soms praten we ondertussen bij, meestal vallen we stil en doet degene die ontvangt de ogen dicht om optimaal te ervaren en te genieten.

Dan heb ik vrijdag en maandag ook nog meegedaan aan een “metamorfose pool”: een groepje mensen die het iemand mogelijk maken om twee keer per week een metamorfose-sessie te ontvangen als intensieve ondersteuning bij haar ziekte- en herstelproces.

Het blijft steeds weer bijzonder om metamorfose-sessies te geven en te ontvangen. Ik ben benieuwd wat zich gaat ontvouwen.

Wat brengt mij dat?

Waarom zou je metamorfose-sessies willen ontvangen?

Veel mensen leven hun leven zoals het komt, genieten wat van de leuke dingen, huilen om de niet-leuke dingen of kijken er niet al te veel naar, en verder kabbelt het allemaal wel voort. Als je dat fijn vindt, zou ik niet aan metamorfose-sessies beginnen.

Andere mensen hebben het gevoel dat ze tegenslag na tegenslag krijgen toebedeeld, dat ze overweldigd worden door het leven, machteloos zijn tegenover alles wat het brengt. Als je daar geen verandering in wilt brengen, zou ik niet aan metamorfose-sessies beginnen. Als je er van overtuigd bent dat hier geen verandering in te brengen is, zou ik wel aan metamorfose-sessies beginnen. Tenzij je liever die overtuiging wilt blijven koesteren natuurlijk.

Nog weer andere mensen hebben aangeleerd dat zij niet de moeite waard zijn, dat ze anderen veel moeten gunnen maar zelf geen recht hebben op nieuwe kansen. Als je het daar niet meer mee eens wilt zijn, zou ik op zoek gaan naar iemand die jou metamorfose-sessies kan geven.

Er zijn ook mensen die van groei en ontwikkeling houden, die het gevoel hebben dat er meer in zit, in het leven en in zichzelf. Mensen die best weten dat ze lang niet voluit leven en niet al hun mogelijkheden benutten, omdat ‘iets’ in henzelf in de weg zit. De metamorfosetechniek is een prachtig middel om dat ‘iets’ op te ruimen en het beste uit je zelf te halen.

De mens heeft een ongelooflijke transformatiekracht van binnen uit. Als je die kracht in jezelf wilt aanspreken, zou ik aan metamorfose-sessies beginnen.

Wat brengt je dat dan?

Meer van je eigen kracht, makkelijker omgaan met verander(en)de omstandigheden, makkelijker kunnen omgaan met dingen die je eerder niet aankon, minder vatbaar voor wat de buitenwereld vindt … Dat alles kun je eigenlijk samenvatten als: nieuwe ruimte voor groei doordat je oudere patronen opruimt….

Van tevoren is niet aan te geven wat je tijdens of na een sessie precies tegen zult komen. De ene keer is dat een diepe ontspanning, verstilling en rust. Of juist bevrijding en het besluit om nu eindelijk eens dat te doen wat je al zo lang wilt doen – en dan merk je dat je het ineens ook gewoon gaat doen. Een andere keer is het emotie of pijn – dat is niet altijd fijn, maar wel constructief. Misschien is het iets dat je eerder niet aankon en nu wel. Mijn ervaring is dat dit vrij snel weer weg kan zijn als je het eenmaal erkent en er niet voor wegloopt. Het kan ook zijn dat je je moe voelt, doordat je een proces hebt afgerond en je lichaam tijd vraagt om zich te herstellen.

Van tevoren is wel aan te geven dat alles wat opkomt uit jezelf komt. De minder fijne dingen die loskomen zitten er toch, en de metamorfosetechniek is wat mij betreft een prachtmanier om er zo makkelijk mogelijk mee om te gaan – vaak zelfs zonder dat je precies hoeft te weten waar het vandaan komt. Belangrijker nog: na het opruimen ontstaat er ruimte voor groei van binnenuit en dat voelt heel goed.

Leven is veranderen.