Eat, pray, love (Elizabeth Gilbert, 2006)

Ik ben het boek “Eat, pray, love” van de Amerikaanse schrijfster Elizabeth Gilbert aan het (her)lezen. In het Nederlands is het uitgebracht onder de titel “Eten, bidden, beminnen”.

Je kunt het boek als een mooi en soms amusant reisverhaal lezen. Tegelijkertijd is het heel beschouwend. Elizabeth Gilbert beschrijft hoe ze zichzelf terugvindt en leert waarderen, nadat ze voor zichzelf heeft erkend dat haar leven er bepaald niet zo uitziet als ze echt diep van binnen zou willen.

Ze verblijft vier maanden in Rome om te genieten van de Italiaanse taal en het Italiaanse voedsel, vier maanden in een ashram in India om te bidden en contact te maken met God, en vier maanden op Bali om tijd door te brengen met een oude medicijnman en een nieuwe balans te vinden.

Drie mooie citaten uit de drie delen van het boek en een prachtige samenvatting.

Italië

“… the appreciation of pleasure can be an anchor of one’s humanity.”

Ik zou hetzelfde willen zeggen over het genieten van de schoonheid van bloemen, bladeren, bomen, bessen …

India

“God dwells within you, as you.”

Indonesië

“To lose balance sometimes for love is part of living a balanced life.”

Is dat zo? Ik vraag het me af. Het klinkt wel heel mooi.

Beschouwing aan het einde

[the Zen Buddhists believe that]

“an oak tree is brought into creation by two forces at the same time. Obviously, there is the acorn from which it all begins, the seed which holds all the promise and potential, which grows into the tree. Everybody can see that. But only a few can recognize that there is another force operating here as well – the future tree itself, whichs wants so badly to exist that it pulls the acorn into being, drawing the seedling forth with longing out of the void, guiding the evolution from nothingness to maturity. In this respect, say the Zens, it is the oak that creates the very acorn from which it was born.”

Dat is een interessant gezichtspunt. Het doet me denken aan wat Gaston Saint-Pierre in zijn workshops zei, namelijk dat het energieveld om een eikel of een kastanje al een hele boom laat zien. (Ik zal eens opzoeken waar dat ook weer vandaan komt. Wordt vervolgd …)

Metamorfoseweekend

Afgelopen weekend had ik twee kinderen te logeren die het allebei heerlijk vinden om hun ‘voeten gedaan’ te krijgen. Lekker languit op de bank met een kussen in de rug en de voeten bij mij op schoot, en ondertussen televisie kijken of lezen, of de ogen juist even dicht laten zakken (héél even maar hoor!).

Zondagavond was een vriendin aan de beurt, en maandagmorgen ikzelf – heel fijn om iemand te hebben om metamorfose-sessies mee uit te wisselen. Soms praten we ondertussen bij, meestal vallen we stil en doet degene die ontvangt de ogen dicht om optimaal te ervaren en te genieten.

Dan heb ik vrijdag en maandag ook nog meegedaan aan een “metamorfose pool”: een groepje mensen die het iemand mogelijk maken om twee keer per week een metamorfose-sessie te ontvangen als intensieve ondersteuning bij haar ziekte- en herstelproces.

Het blijft steeds weer bijzonder om metamorfose-sessies te geven en te ontvangen. Ik ben benieuwd wat zich gaat ontvouwen.

Metamorfose-sessies ontvangen

=

  • Innerlijk in beweging komen en jezelf aanzetten tot veranderen.
  • Opruimen door het loslaten van belemmerende gedragspatronen en overtuigingen.
  • Accepteren wat loskomt en om aandacht vraagt.
    • Ook als het even niet fijn is om oude emoties of klachten weer tegen te komen, het hoort erbij. Als je ze niet negeert, maar erkent en durft te voelen, lossen ze het snelst op.
  • Ruimte maken voor nieuwe ontwikkelingen die bij je passen.
  • Naar je diepste zelf toegroeien en jezelf hervinden.