Ik ben opgegroeid in Twente en woon hier weer sinds het najaar van 2009. Het is hier goed gebruik om in de aanloop naar Pasen een grote berg takken op te bouwen en die met Pasen aan te steken. Als kind vond ik het spannend om ernaar te kijken.
Toen mensen in kleinere dorpsgemeenschappen leefden, was het vast een belangrijk collectief ritueel. Misschien werden de vuren toen aangestoken bij de lente-equinox, als de dag even lang is als de nacht en het daarna weer steeds langer licht is? Ik weet het eigenlijk niet. Dit grootse vuurritueel past heel goed bij het latere thema van Pasen (in de uitleg die het instituut kerk eraan heeft gegeven).
Vuur transformeert. Pasen draait ook om transformatie: de dood en vervolgens de wederopstanding in een andere staat van zijn. Je kunt dit zien als de fysieke dood, wanneer onze ziel ons fysieke lichaam definitief loslaat – zoals in de dood van Jezus. Je kunt dit ook zien als een doorlopend proces dat zich tijdens ons hele leven oneindig vaak voltrekt. We zijn ons er niet van bewust, maar doorlopend gaan er cellen in ons lichaam dood en worden er weer nieuwe cellen gevormd. Om de zoveel tijd zijn alle cellen in ons lichaam vervangen.
Je kunt dood en wedergeboorte ook figuurlijk zien. Als je kiest voor loslaten wat niet meer bij je past, dan sterft een deel van jouw identiteit-tot-dan-toe, en word je herboren met ruimte voor nieuwe ontwikkelingen. Voor mij is dat altijd weer een bevrijding.
Ooit heb ik als volwassene met mijn broer bij een Paasvuur staan kijken en heel bewust aangegeven dat alles in mij wat niet meer bij onze onderlinge relatie paste in het vuur opgenomen en getransformeerd mocht worden. Dat leverde toen een stevig proces op, waarbij we allebei een paar dagen intens moe waren. Het was een mooie stap in de ontvlechting van onze zielsenergieën – waar ik toen behoefte aan had. Ik had namelijk het gevoel dat hij niet lang meer in zijn meervoudig gehandicapte fysieke lichaam wilde leven, en wilde hem niet onnodig lang vasthouden vanuit mijn eigen angst om hem te ‘verliezen’.
Als ik nu een bepaald thema in mijn leven onderzoek en wil afronden – voor zover mogelijk op dat moment – dan schrijf ik alles op wat er in mijn beleving mee te maken heeft. Vervolgens verbrand ik het papier, met intentie en aandacht. Dat ruimt lekker op.
Een andere manier om tot zo’n afronding te komen, is het ontvangen of uitwisselen van een metamorfose-sessie. In dat geval geef ik voorafgaand aan de sessie mijn intentie aan, en dan laat ik de controle los …
